Deze laatste dag begon toch wel erg vroeg… om half zeven moesten we beneden in het hotel klaarstaan voor de ´driver´, die om kwart over zeven arriveerde om ons naar kantoor te brengen (half uurtje rijden), alwaar we tot half tien hebben gewacht om te vertrekken met z’n allen… that’s incredible efficient India!
You´ll feel it
Lieve en Claudia vertrokken samen met Sadhna voor hun laatste fieldvisits aan scholen, shops en vrouwen om zo een compleet mogelijk beeld te krijgen van de markt voor Sanitary Pads. Matthijs en ik gingen met Dipti, Sumita (Rangsutra), Shristi & ´een hele moeilijke naam´ onderweg. Eerst bezochten we de site buiten Varanasi waar de komende periode ons eerste Center gebouwd zal worden. Een prachtig stuk land, met eindeloze mangobomen. Wat mooi om samen met anderen de sfeer van de locatie te voelen, Dat was wat Dipti ons ook voorspelde: you’ll feel it. En om hier te komen, reden we ook door het dorp waar Dipti haar schoonfamilie woont. Gisteren kwam het al uitgebreid ter sprake en weer vertelde Dipti erover, dat zij nog geen 5 jaar geleden gehuld in sari en totaal bedekt door dit dorp ging samen met haar schoonmoeder. Daar ging bij haar ´de knop om´;toen ze zich realiseerde dat ze iets anders wilde met dit leven dan het pleasen van echtgenoot en haar schoonfamilie. Ze heeft eigenhandig een beurs geregeld waarmee ze in Engeland is gaan studeren. En nu werkt ze als zelfstandige vrouw aan diverse projecten. Dit vuur voor zelfrespect en onafhankelijkheid voel je overal. Ik ben er van onder de indruk!
Waarnemingsvermogen
Hierna reden we door naar een dorp vlakbij waar Rangsutra een fieldcenter/ veldkantoor heeft voor haar handycraft activiteiten. We woonden een vergadering bij met een aantal vrouwen die voor Rangsutra produceren. Natuurlijk versta je er geen barst van, maar des te meer word je teruggeworpen op je waarnemingsvermogen (we communiceren ten slotte maar 30% met woorden…). Dit geeft een fantastisch beeld van waar je je voor inzet, ik moet het gewoon meemaken om ‘t enigszins te begrijpen.
