Gisteravond kwam ik laat aan in Bombay. De vlucht van Varanasi naar Delhi was vertraagd waardoor ik mijn aansluiting naar Bombay mistte. Eindelijk aangekomen in het hotel bleek mijn reservering onbekend te zijn. De receptionist deelde me mee dat er geen plek was. Na tien dagen India slaat de vermoeidheid van temperatuur, reizen, drukte, etc. enigszins toe en mijn 1e gedachte was: ik ga hier niet meer weg. Na bewijsvoering van mijn kant met een bevestiging van de boeking in mijn mailbox kwam er enige beweging. Hij belde zijn baas, die ik een paar minuten later aan de lijn kreeg. So sorry, mem, no normal room available. But we have a very special room. You can look. We will change you in the morning to a normal room.’
En ja hoor, na tien minuten was de bezemkast omgetoverd tot een single bedroom. Tanden poetsen kon ik in een andere kamer. Na een lange dag was het bed heerlijk. En als je je ogen dicht doet zie je verder niks. Vanochtend ben ik om vijf uur gewekt voor een wissel naar een normale kamer. Opgelost! Om de hoek liggen mensen op de grond in de buitenlucht. Count your blessings.
