Vandaag met een Branch Manager en Quality Supervisor van Jaipur Rugs twee dorpen bezocht waar vrouwen prachtige tapijten knopen. Na drie dagen interviews, denkwerk, schema’s en een projectplan in wording, was het nu onze kans om in het ‘veld’ de communicatie met de wevers te observeren. En met de vrouwen contact te maken. Een begroeting in hun eigen taal tovert al snel een stralende lach op de gezichten. Tja…wat doe je als je wordt uitgenodigd om te leren knopen? Juist, slippers uit en op je hurken tussen de vrouwen in aan de slag! Gevolg: een hoop gegiegel en gegrinnik om me heen over zoveel onhandigheid. Voor de vrouwen een hoop lol, voor mij een mooi cadeau om op deze manier in aanraking te komen met de mensen en het Indiase platteland.
Terug naar het doel van de bezoeken: hoe verloopt de interactie tussen Jaipur Rugs-vertegenwoordigers en de wevers. Wat kan worden toegevoegd om de verbinding met en vertrouwen in Jaipur Rugs te vergroten? We zien veel quick wins die op zeer korte termijn – start aanstaande maandag! – en zonder veel kosten ingevoerd kunnen worden.
In de autorit naar Jaipur – ruim 2 uur ontwijken van koeien, schapen, kamelen, spookrijders en nog veel meer – een werkbespreking gehad met twee jonge, enthousiaste medewerkers van de Jaipur Rugs Foundation. Na een Indiaas diner – ik blijf het zo lekker vinden – alle indrukken en informatie van vandaag verwerkt in ons projectplan. Klinkt zwaar, maar het is een bondig en werkbaar document (denken en hopen we). Morgen kunnen we polsen of zij dat ook vinden. Wordt vervolgd.
