Dag 2 begon met een wrap-up over de merkwaarden, waarbij we – onder lichte sturing – een paar andere waarden bespraken om te bekijken in hoeverre elke merkwaarde wel echt onderscheidend was. Als je niet gewend bent met merkstrategieën te werken, dan is dat best even nieuw en groots voor je. Dus vandaar, dat we begonnen bij de waarden en niet meteen richting missie of anderszins. Alle onderdelen van een ‘merkhuis’ hebben natuurlijk allemaal met elkaar te maken. En merken worden niet met 1 dag gebouwd dus zeker ook hier niet. Maar mooie discussie over of transparant het nu wel/niet moet zijn. Of de vraag ‘wat doen we met duurzaam’? En wat is dan de sterke combinatie van waarden die sturend zijn voor alles dat we moeten gaan doen. Inspirerend hoe de meesten daarin wel hun zegje deden. En als iemand wat langer stil is en het beroemde Indiase knikje doet dat ‘ja’ betekent, dan checkten Ellen en ik het nog eens extra. Maar er ligt een basis, waarop we de komende maanden verder kunnen. Stap voor stap gaan we er komen. In Nederland zouden we het ongetwijfeld strakker qua proces en inhoud doen, maar hier blijf je flexibel op de weg en standvastig op het doel zoals ik al eerder schreef. En dan kom je er namelijk ook.
Moodboards van doelgroepen
Het maken van de moodboards van de doelgroep en het beschrijven van de mannelijke en vrouwelijke klant was een mooie bezigheid ter afwisseling van powerpointsheets, input/output en discussie. De resultaten mogen er zijn. Die gaan ze nu als startpunt gebruiken.
Van ontwikkeling naar implementatie
Het ontwikkelen van een merk is een proces. Dat kost in Nederland al tijd, en zeker bij Indiase bedrijven die niet gewend zijn zo te werken, die van product- naar marktgericht moeten verschuiven. Maar in de feedbackronde hoorden we dat men de ‘sense of urgency’ zeker had begrepen, dat men er ook mee aan de slag wil en dat de 2 meer seniore/oudere mannen ook echt een paar keer het woord ‘implementatie’ en ‘verantwoordelijkheid’ in de mond namen, zodat het niet bij ‘lullen’ blijft maar ook bij poetsen.
Het mooie van een klant als Jharcraft is dat er met de vaste contactpersonen als Ronald van het Hof en Ellen Tacoma al een mooie basis in het contact en het vertrouwen is gelegd. Zeker nu Ronald in Delhi woont, kan hij ook de marketingmanager Ashwini vaker spreken en zelfs zien. Het werkt in India toch zo dat je beter kunt bellen of je ‘even’ kunt afspreken. Dat lange termijn afspreken is niets voor Indiërs. Kort op de bal geeft ook meteen ‘noodzaak’ aan en ‘actie’. Mooi om te zien.
En er zijn – naast mij deze keer – ook al andere experts bij Jharcraft aan het werk geweest voor de andere takken van sport die in de retail/productie nodig zijn. Men is blij en tevreden dat we helpen maar wil het met name vervolgens zelf doen. Ze hebben sinds hun bestaan al duizenden banen zelf gecreëerd en wij hopen dat er door onze hulp nog vele duizenden bij komen. Daar doen zowel zij als wij onze enorm best voor!
Optimalisatie van de communicatiemiddelen
Zo bespraken we als laatste onderwerp alle communicatiemiddelen die er nu zijn, omdat daar wat strakheid in gebracht moet worden. Op z’n minst hetzelfde logo, zelfde ondergrond, etc. Het zogenaamde ‘laaghangende fruit’. Waarbij we een actielijst hebben gemaakt met wat moet worden aangepast als het bijna out of stock is zodat niet onnodig spullen worden weg gegooid. Met het benoemen van 1 gatekeeper/verantwoordelijke komt ook dat vast goed de komende weken/maanden totdat we er weer zijn, maar in de tussentijd is Ronald daar om contact met ze te onderhouden.
Mooie dagen waren het (de 2 in Ranchi en de halve dag de winkels in Delhi bekijken en bespreken met de marketingmanager en ook daar weer de actiepunten uithalen). Heb de kriebels om er de volgende keer weer mee verder te gaan! Je deelt je kennis maar je krijgt er zelf ook altijd een enorme dot inspiratie van om mee te helpen aan het doel van 1 miljoen banen voor vrouwen op het Indiase platteland. Daarom doe ik dit voor Women on Wings.
